لَنگرود (به گیلکی: لٚنگؤرۊد) یکی از شهرهای استان گیلان است که در بخش مرکزی شهرستان لنگرود قرار گرفته و مرکز شهرستان لنگرود است. این شهر از یک طرف به شهرستان رودسر و از طرف دیگر به لاهیجان متصل است. جاهای دیدنی لنگرود، منجر شده است تا این شهر به عنوان یکی از قطب های گردشگری استان گیلان به شمار رود.
(برای آشنایی با شهرداری لنگرود کلیک کنید.)
نام
نام لنگرود ترکیبی است از دو پاره واژه لنگر و رود. لنگر به معنی وقار و سکون و آرامش است، همان گونه که که کشتی لنگر انداخته آرامش می‌یابد. در ترکیب لنگر و رود دو «ر» در هم یکی شده و نام به لنگرود تبدیل می‌گردد و معنی رود سکون یافته و آرام و با وقار معنی می‌گیرد و اگر به رود جاری در این بنگریم آن را دارای جریان آن چنان آرامی می‌بینیم که گویا حرکتی ندارد. قدیم در ابتدای رودی که از میان شهر می گذرد، کشتی های باری لنگر می انداختند و بارگیری می کردند.
پیشینه
نام لنگرود، برای نخستین بار در سال ۵۱۲ هـ. ق. در متون تاریخی ذکر شده است. این سال مصادف با مرگ سلطان محمد پسر ملک شاه آلب ارسلان است. در دوره صفویان، خصوصاً در دوره سلطنت شاه عباس اول، شهر لنگرود مرکز حوادث مهمی بوده است.
فرار احمد خان حاکم لاهیجان از لنگرود و دستگیری اعضای خانواده وی توسط کیا فریدون حاکم گیلان و تحویل آنها به شاه عباس، از جمله رویدادهای مهم این دوره شهر است. نادر برای سرکوب تاتارهای شرق مازندران و توسعه تجارت و دستیابی به دریا، لنگرود را برای ایجاد پایگاه دریایی و کارخانه کشتی‌سازی انتخاب کرد و در توسعه آن کوشید. در زمان قاجار نیز این شهر مورد توجه قرار گرفت. این شهر، امروزه یکی از مناطق زیبای گردشگری دراستان گیلان است. نام لنگرود(LANGAROUD )ترکیبی است از دو پاره واژه لنگر (LANGAR) و رود(ROUD).
جغرافیا
شهرستان لنگرود با وسعتی حدود۴۸۰ کیلومترمربع در ناحیه شرق گیلان قرار گرفته است و فاصله آن با مرکز استان ۶۰ کیلومتر است. لنگرود از شمال به دریای خزر، از جنوب و غرب به لاهیجان و از شرق به رودسر منتهی می‌گردد. موقعیت جغرافیائی لنگرود در طول ۳۰ و ۱۰۵۱۰ و عرض ۱۱ و ۳۷ جغرافیایی، در ارتفاع ۲۱ متر از سطح دریای‌خزر قرار دارد. این شهرستان بر روی جلگه‌ای سرسبز و ۱۰ کیلومتر با دریای خزر فاصله دارد و در قسمت‌های جنوبی آن کوهپایه‌های جنوبی آن جنگلی دیده می‌شود.
جمعیت
در سال ۱۲۷۵ ه.ق ۱۲۳۰ ه.ش یعنی حدود یک سده و نیم پیش جمعیت این شهر، دو هزار نفر بوده است. اما در سرشماری عمومی نفوس سال ۱۳۷۵ ه.ش جمعیت شهر به تعداد ۶۵،۹۷۳ نفر رسید. جمعیت شهر لنگرود طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، به ۷۹٬۴۴۵ نفر می‌رسید و شهرستان لنگرود نیز ۱۴۰٬۶۸۶ نفر جمعیت داشت.
فرهنگ
مردم لنگرود از قوم گیلک هستند و به زبان گیلکی با لهجه لنگرودی سخن می‌گویند.
جاذبه ها
مهم ترین جاذبه های این شهر عبارتند ار:
بازار بزرگ لنگرود
پل خشتی لنگرود
مسجد آقا سید حسین
خانه دریا بیگی
خانه منجم باشی
ساحل رویایی چمخاله
بام کومله
آبشار ماهی مشو
پارک جنگلی خرما
پارک فجر
تالاب کیاکلایه
ره آورد
اصلی ترین سوغاتی های لنگرود عبارتند از: چادر شب بافی، حصیر بافی، خراطی، بامبو بافی، سفالگری، کلوچه، نان های محلی،چای و برنج
اقتصاد
از نوشته‌های تاریخی چنین استنباط می‌شود که زمین‌های اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینه های کشاورزی خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب می شد. همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت، خریداران زیادی داشته است. رابینو جهانگرد معروف در خصوص لنگرود چنین می‌نویسد: «کناره های رودخانه لنگرود زیباترین منظره‌ای است که من در ایران دیده‌ام».
لنگرود دارای محله‌هایی به نام‌های: کلیدبر،کیاکلایه، آنسرمحله، درویشانبر، فشکالی محله، کاسه گرمحله، قصاب محله، گشته مردخال، انزلی‌محله و راه پشته است که هر یک دارای اعتبار خاصی است. چاف و چمخاله که در پانزده کیلومتری لنگرود قرار دارد از جاذبه‌های گردشگری است و همانند دیگر بنادر دارای فعالیت‌های تجاری بوده که در حال حاضر بسیار محدود است. طبیعت مناسب سبب گردیده مردم لنگرود به کارهای کشاورزی علاقه‌مند باشند. از محصولات عمده لنگرود می‌توان انواع برنج، چای، مرکبات و صیفی‌جات را نام برد. همچنین صید ماهی در این شهر رایج است. در گذشته یکی از مراکز مهم تولید ابریشم از طریق پرورش کرم ابریشم (نوغان) بوده که در طی چند سال گذشته رو به افول نهاد.
منبع
راهدون
ویکی پدیا
ویکی پدیا
جاده
