رامسر؛ عروس شهرهای ایران

رامسر از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهر که پیش از این سخت سر نام داشت، آخرین شهر غرب مازندران است.
(برای آشنایی با شهرداری رامسر کلیک کنید.)

نام

نام قدیم رامسر سخت سر بود. به استناد مصوبه هیات وزیران در شهریور سال 1314 شمسی نام رامسر به سخت سر تبدیل گردید. سخت سر قبل از دوره میلاد تابع حاکمانی بود که بر گیلان و مازندران حکومت میکردند.

پیشینه

نام قدیم رامسر سخت سر بود. به استناد مصوبه هیات وزیران در شهریور سال 1314 شمسی، نام رامسر به سخت سر تبدیل گردید. سخت سر قبل از دوره میلاد تابع حاکمانی بود که بر گیلان و مازندران حکومت میکردند. بعد ها حکام رویان و رستمدار بر غرب مازندران فعلی تا لنگرود مسلط شدند. در اواسط قرن هشتم هجری قمری سخت سر دارای حکومت مستقل شد و « سید رکابزن کیا حسنی » بر آن حکومت میکرد و « سفید تمشک » حد غربی آن بود. در در عصر زندیه سخت سر و تنکابن ضمیمه خاک گیلان گردید و سراسر گیلان تابع یک حکومت شد. با ظهور قاجاریه سخت سر، تنکابن از گیلان جدا شد و ولایت مجاور آن مثل گرجیان, کلاج کوه (کلیجکوه) و تنهیجان توسعه یافت و نسارود مرز شرقی و قزوین مرز شرقی آن شد. تا حدود یکصدو پنجاه سال پیش، سخت سر وضع مشخصی نداشت و معلوم نبود تابع گیلان است یا مازندران. در سال 1311 شمسی رامسر وسعت چندانی نداشت و یکی از بلوک های تنکابن بود، در آن موقع 44 روستا و مساحت کل آن یک فرسنگ و نیم و جمعیت آن 7413 نفر بود.

از سال 1358 رامسر از تنکابن جدا و به صورت شهرستان اداره می شود و دارای یک بخش مرکزی، سه شهر، چهار دهستان و 200 روستا و آبادی می باشد. شهرهای آن عبارتند از: رامسر، سادات شهر، کتالم و دهستانهای آن عبارتند از: جنت رودبار، با 63 آبادی و روستا، چهل شهیدان با 43 آبادی و روستا, سخت سر با 94 آبادی و روستا و اشکور با 11 روستا و آبادی.

بر غرب مازندران فعلی تا لنگرود مسلط شدند. در اواسط قرن هشتم هجری قمری سخت سر دارای حکومت مستقل شد و « سید رکابزن کیا حسنی » بر آن حکومت میکرد و « سفید تمشک » حد غربی آن بود. در در عصر زندیه سخت سر و تنکابن ضمیمه خاک گیلان گردید و سراسر گیلان تابع یک حکومت شد. با ظهور قاجاریه سخت سر . تنکابن از گیلان جدا شد و ولایت مجاور آن مثل گرجیان, کلاج کوه (کلیجکوه) و تنهیجان توسعه یافت و نسارود مرز شرقی و قزوین مرز شرقی آن شد. تا حدود و یکصدو پنجاه سال پیش سخت سر وضع مشخصی نداشت و معلوم نبود تابع گیلان است یا مازندران. در سال 1311 شمسی، رامسر وسعت چندانی نداشت و یکی از بلوک های تنکابن بود، در آن موقع 44 روستا و مساحت کل آن یک فرسنگ و نیم و جمعیت آن 7413 نفر بود.

از سال 1358 رامسر از تنکابن جدا و به صورت شهرستان اداره می شود و دارای یک بخش مرکزی، سه شهر، چهار دهستان و 200 روستا و آبادی می باشد. شهرهای آن عبارتند از: رامسر، سادات شهر، کتالم و دهستان های آن عبارتند از: جنت رودبار، با 63 آبادی و روستا، چهل شهیدان با 43 آبادی و روستا، سخت سر با 94 آبادی و روستا و اشکور با 11 روستا و آبادی.

جغرافیا

شهرستان رامسر، غربی ترین شهرستان استان مازندران است که در شمال ایران و جنوب دریای خزر واقع شده است. از شرق به شهرستان تنکابن، از غرب به چابکسر از توابع شهرستان رودسر، از جنوب به قزوین و از شمال به دریای خزر محدود می باشد. کل مساحت آن 8/729 کیلومتر مربع است که شامل دو قسمت کوهستانی و پایکوهی می باشد. طبق آخرین سر شماری جمعیت آن 67466 نفر است که 49610 نفر در شهر 17855 نفر در روستا زندگی می کنند. از سال 1312 تا سال 1331 دگر گونی شگرفی در ان پدید آمد تا جایی که به عنوان شهر گردشگری در ایران و دنیا معرفی شد و اولین شهر در خاورمیانه بود که حدود 70 سال پیش به عنوان شهر گردشگری تعریف شد، قلمداد می شد. اکنون حدود 700 نقطه از دنیا به نام رامسر نامگذاری شده است. آب وهوای منطقه معتدل و مرطوب است.

جمعیت

بنابر سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان رامسر برابر با ۷۴٫۱۷۹ نفر (۲۵٫۳۱۲خانوار) بوده‌ است.

فرهنگ

مردم رامسر به گویش رامسری سخن می‌گویند. طبق گلاتولوگ گویش رامسری گویشی از زبان مازندرانی می‌باشد. حسین وثوقی زبان مازندرانی را به سه دسته شرقی، میانی و غربی تقسیم نموده‌ است و گویش رامسری را به همراه گویش تنکابنی زیرمجموعه زبان مازندرانی و از شاخه مازندرانی غربی می‌داند. گیتی شکری گویش مذکور را گویش رامسری می‌نامد و در کتاب گویش رامسری زبان مازندرانی را به سه دسته تقسیم نموده‌ است و دسته شرقی شامل گویش ساروی، بابلی و آملی و دسته میانی شامل گویش نوشهری، چالوسی و کلاردشتی و دسته غربی شامل گویش تنکابنی و رامسری می‌شود.

به گفته وی گویش غربی (تنکابنی و رامسری) را شاید بتوان حد وسط زبان مازندرانی و گیلکی نامید. به اعتقاد فرزاد بختیاری مرکیه زبان گیلکی به دو گویش غربی (بیه پس) و شرقی (بیه پیش) تقسیم می‌شود و گاه دو گویش دیلمی_اشکوری و گویش بینابین چابکسری_تنکابنی (رامسری_تنکابنی) که به طبری_گیلکی (محدوده تنکابن تا چابکسر) معروف است، هم به این فهرست اضافه می‌شوند. طبق دانشنامه ایرانیکا گویش کاسپین مرکزی که بین کلاردشت در شرق و رامسر در غرب کشیده شده‌ است، حالت انتقال بین گیلکی و مازندرانی دارند و زین رو توسط دونالد استیلو کاسپین مرکزی تعیین شده‌ است. با وجود این، اتفاق نظر بر سر آن کم است، به اعتقاد عباس خائفی گویش رامسری یکی از گویش‌های موجود در زبان گیلکی در حاشیه دریای خزر است. هر چند این شهرستان در استان مازندران واقع شده است، اما همانند قسمت های غربی شهرستان تنکابن به زبان گیل-مازنی سخن می گویند. 

جاذبه ها

وجود آب‌های گرم معدنی در نزدیکی ساحل دریا و چند وان و استخر آب گرم معدنی در شهرهای کتالم و سادات شهر، بوستان جنگلی صفارود در میان دره، روستای جواهرده در ارتفاع ۱۸۰۰ متری سطح دریا، قله مخروطی شکل مارکو و جداشده از سلسله کوه‌های البرز در شرق رامسر، چشمه دمکش در دهستان اوشیان و شرق رامسر جنگل دالخانی در مسیر رامسر به تنکابن، کاخ موزه تماشاگه خزر نزدیک هتل بزرگ رامسر و سرولات در شرق رامسر و ده‌ها اثر تاریخی و دیدنی سبب شده‌ است که سالانه هزاران مسافر و گردشگر داخلی و خارجی از رامسر عروس شهرهای ایران دیدن کنند. همچنین رامسر یکی از نزدیک‌ترین فواصل میان کوه و دریا را داراست که این ویژگی بر جذابیت رامسر افزوده‌ است.

ره آورد

 کلوچه و کوکی، آغوزنون، پشت زیک، رشته‌ به‌ رشته، قماق، برنجک، نان قتلمه، ترشی، زیتون، ماهی، برنج، صنایع‌ دستی، چادرشب بافی، نمدبافی، مرواربافی،

اقتصاد

اقتصاد رامسر برپایه کشاورزی، دامداری و صنعت گردشگری استوار می‌باشد. وجود فرودگاه در شهر رامسر، و جنگل در شهرستان رامسر در غرب مازندران از دیگر ویژگی‌های این منطقه محسوب می‌شود.

منبع
ویکی پدیا
شهر من رامسر
ویلا تور