کارشناس آموزش و ترویج فرهنگ حفاظت محیط زیست گفت: در ایران روزانه بیش از سه هزار تن و سالانه بیش از یک میلیون تن کیسه پلاستیک و عمدتاً برای حمل کالاهای خریداری شده استفاده می‌شود.
به نقل از ایمنا و به نقل از سازمان حفاظت محیط زیست، شکوفه بسیم اظهار کرد: متوسط زمان استفاده از کیسه پلاستیک حدود ۱۲ دقیقه پس از خرید است که حدود ۹۶ درصد آنها سر از سطل زباله در می‌آورند.
وی با تاکید بر اینکه سالانه حدود ۲۲۵ تریلیون پلاستیک در سراسر دنیا تولید می‌شود که چهار تا پنج تریلیون از این مقدار، سهم کیسه‌های پلاستیکی در یک سال در جهان است، گفت: امروزه کیسه‌های پلاستیکی بیشترین کالای مصرفی در دنیا هستند و حدوداً معادل یک میلیون کیسه پلاستیکی در هر دقیقه در جهان مصرف می‌شود.
کارشناس آموزش و ترویج فرهنگ حفاظت محیط‌زیست با اشاره به اینکه حدود ۳۰۰ تا ۷۰۰ سال زمان برای تجزیه کامل کیسه پلاستیک در طبیعت، لازم است، افزود: کیسه‌های پلاستیکی به رغم کاربردهای فراوان و آسان، می‌توانند تأثیرات نامطلوبی بر محیط زیست داشته باشند؛ این کیسه‌ها سبک هستند و به راحتی با یک نسیم در محیط زیست پراکنده می‌شوند، همچنین علاوه بر آسیب به منظر عمومی محیط زندگی و محیط‌های طبیعی، در مدیریت شهری به ویژه در کلانشهرها اختلال ایجاد می‌کنند و می‌توانند باعث انسداد آبراه‌ها، آلودگی و تغییر اکوسیستم‌های آبی مثل آلودگی رودخانه‌ها، دریاها و اقیانوس‌ها شوند.
وی با اشاره به اینکه بیش از ۱۵۰ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها راه پیدا کردند، بیان کرد: هر ساله ۱۰ میلیون تن نیز به این مقدار اضافه می‌شود؛ کیسه‌های پلاستیکی به مرور زمان تکه تکه شده و گاهی توسط موجودات خشکی زی و آبزی بلعیده می‌شود، بدین ترتیب ریزپلاستیک ها به چرخه غذایی انسان‌ها و حیوانات راه می‌یابند.
بسیم افزود: آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه بسیار حائز اهمیت است، با نگاهی به راهکارهای مورد استفاده در جهان برای کاهش مصرف پلاستیک به ویژه کیسه پلاستیک، متوجه می‌شویم که راهکارهای قانونی و راهکارهای آموزشی - تشویقی همواره مکمل یکدیگر بودند و برای اینکه بتوانیم شاهد تغییر نگرش و متعاقباً تغیر رفتار باشیم، نیازمند جلب مشارکت مردمی و تشویق مردم به رفتارهای صحیح مصرف به صورت داوطلبانه هستیم.
وی در پایان گفت: تاکنون اقدامات خوبی در زمینه افزایش آگاهی و فرهنگ سازی در این زمینه به صورت اجرای طرح‌های مشارکتی، پویش‌های مردمی و برنامه‌های آموزشی در سطح ملی نیز انجام شده است که البته نمی‌توانیم بگوییم این میزان آموزش کافیست زیرا آموزش امری مستمر است و نیاز به تکرار دارد.
