شهر مبارکه؛ نگین سبز اصفهان

امبارکه؛ نگین سبز استان اصفهان است و مرکز آن، شهرستان مبارکه است. این شهرستان دارای دو بخش و ۵ نقطه شهری به نام‌های مبارکه، دیزیچه، طالخونچه ،کرکوند، زیباشهر و ۳۴ روستا در قالب ۵ دهستان می‌باشد. این شهرستان در مجموع ۱۰۲۴/۵ کیلومتر مربع از مساحت استان اصفهان را شامل می‌شود. جمعیت مبارکه از بومیان شهر و مهاجرانی که به خاطر صنعت به این شهر آمده‌اند، تشکیل شده است. این شهر به خاطر وجود فولاد مبارکه، صنایع هفتم تیر، پلی اکریل، ذوب آهن و… و وجود صنایع و تولیدی‌های کوچک و بزرگ در شهرک‌های صنعتی خود، یکی از بزرگترین قطب‌های صنعتی ایران می‌باشد. از جمله فنون و تخصص‌های مردمان این شهر، به پیشرفت در زمینه صنایع و خدمات مهندسی الکترونیک و آی تی می‌توان اشاره کرد.
(برای آشنایی با شهرداری مبارکه کلیک کنید.)

همچنین در ورزش‌های مختلفی از جمله فوتبال، تکواندو، وزنه‌ برداری، کشتی، دو میدانی و… از شهرستان‌های موفق ایران می‌باشد.

نام
این منطقه تا اواخر قرن 13 هجری قمری امین آباد نام داشته است. نام امین آباد به واسطه خدمتی بود که امین السلطان وزیرشاه صفوی انجام داده بود و این نام حداقل تا اواخر قرن ۱۳ قمری به این محل اطلاق می‌شد.

مریم بیگم جهت نامگذاری این محل به پاس خدمات غلامش مبارک، از قرآن کریم استخاره نمود و آیه 30 سوره قصص را مشاهده کرد. از آن به بعد شهر مبارکه نامیده شد.

پیشینه
مبارکه در اصل سرزمینی سبز و خرم است که از قدیم الایام مورد توجه بوده و به لحاظ موقعیت آب و هوایی مناسب، تجمع بشر در آن باعث ایجاد تشکیلات جمعیتی شده است. بنای مبارکه در عهد شاه عباس صفوی آغاز شد و در ابتدا به امین آباد شهرت یافت. نام امین آباد به واسطه خدمتی بود که امین السلطان وزیرشاه صفوی انجام داده بود و این نام حداقل تا اواخر قرن ۱۳ قمری به این محل اطلاق می‌شد. به پاس صداقت و حسن او، قناتی نیز بنام وی احداث گردید. همین قنات موجب شد تا اولین طایفه از پسران احمد؛ احمد علیرضا بهرام علینقی بیگ (فامیل احمدپور که عمدتا "در محله قلعه زندگی می کنند و یکی از بزرگترین فامیلها در ایران هستند) که از نژاد فارس و بختیاری بودند و امروزه اکثریت، مردم بومی مبارکه بشمار می‌روند، در این محل مستقر شدند و سپس در اطراف آن، حصار کشیده و دروازه‌ هایی نیز به منظور رفت و آمد در شهر تعبیه شد. چهار دروازه را می‌توان به عنوان دروازه‌ های اصلی به حساب آورد که یکی در شرق و دیگری در غرب و دو دروازه دیگر در شمال شهر قرار داشت.

در اواخر قرن 13  هجری قمری، "مبارک" غلام مریم بیگ، همسر احمد خان گیلانی و عهد شاه عباس صفوی به دستور بانوی خود مأمور به آبادی این محل گردید.

جغرافیا
شهرستان مبارکه در ۵۰ کیلومتری جنوب غربی اصفهان، ۳۵ کیلومتری شمال غرب شهرضا و حدود ۴۵ کیلومتری شرق بروجن واقع شده است. همچنین این شهرستان از طرف شمال و شمال غرب به ترتیب با شهرستان های لنجان (زرین شهر) و فلاورجان همسایه است. از دیدگاه جغرافیایی، این شهرستان بین طول های جغرافیایی ۱۳٬۵۱ تا ۴۸٬۵۱ وعرضهای ۴۵٬۲۹ تا ۲۲٬۳۲ شمال واقع شده است.

فرهنگ
قومیت: فارس و بختیاری
زبان، گویش، لهجه: فارسی با لهجه مبارکی

جمعیت
جمعیت شهر مبارکه طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با 69,449 نفر بوده است.

جاذبه ‎ها
روستای جوشان، روستای بوداغ آباد، بوستان شهیدان زینلی مبارکه، پارک ساحلی سرارود، بوستان نقاش باشی، روستای ده سرخ اصفهان، روستای حوض ماهی، قلعه نهچیر و...

اقتصاد
مردم شهرستان مبارکه به کشاورزی، باغداری و صنایع دستی مشغولند. مهمترین فرآورده های کشاورزی این شهرستان، شامل سیب زمینی، پیاز، تنباکو، دانه های روغنی، گندم، جو، میوه های درختی و ...می باشند. فرش بافی و کرباس بافی به عنوان مهمترین صنایع دستی این شهرستان قلمداد می شود و اهم سوغات آن گز و پولک و نبات می باشد.

اما وجود کارخانجات و صنایع بزرگی همچون: فولاد مبارکه، سیمان سپاهان، پلی اکریل، کارخانه تولید دی  ام  تی، فرآورده های نسوز، فولاد آلیاژی و ده ها کارخانه کوچک و بزرگ دیگر، منجر شده تا جمعیت زیادی از مردم این شهرستان در بخش صنعت و تولید به فعالیت بپردازند.

منبع
سایت اینجا اصفهان
سایت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی
سایت شهرداری مبارکه