شهردار تهران گفت: ایرانیان باید در کنار حفاظت از آثارتاریخی به جا مانده از گذشته در ساخت آثار جدید با دانش امروز و تجربه دیروز به مقاوم بودن سازه‌ها توجه داشته باشند.
به نقل از خبرگزاری مهر، پیروز حناچی شهردار تهران در افتتاحیه سومین همایش «بین المللی تخصصی توانمند سازی میراث معماری و شهری در برابر زلزله» که به همت پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی تاریخی در فضای مجازی برگزاری شد مطرح کرد.
او گفت: در سرزمینی زندگی می‌کنیم که زلزله بخشی از موجودیت و واقعیت‌های زندگی آن بوده و تاریخچه و پیشینه ایران این موضوع را به درستی شناخته است آنچنان که در پیش و بعد از اسلام سازه‌هایی را داریم که علی رغم عبور از حوادث سخت روزگار با وجود جنگ‌ها و حوادث طبیعی نظیر زلزله، به جای مانده‌اند.
وی اوج این استقامت را در قلعه دختر فارس (پیش از اسلام) و در سلطانیه (پس از اسلام) مثال زدنی دانست و گفت: در این میان برخی از آثار نیز مانند ارگ علیشاه که با بلند پروازی ساخته شده بودند در اثر زلزله تخریب شده‌اند.
حناچی با بیان اینکه معماران این سرزمین چگونه زیستن در کنار زلزله را در طی سالیان دراز سینه به سینه آموخته بودند به زلزله‌های دوره معاصر جهان به ویژه در جنوب ایتالیا اشاره کرد که در آن بسیاری از ساختمان‌های تاریخی تخریب شدند و خاطرنشان ساخت: از آنجا بود که بحث مقاوم سازی و بهسازی آثار تاریخی در دنیا مطرح و پیگیری شد.
او تأکید کرد: کشورهایی مانند ایران که در مواجهه با زلزله‌های مهیب هستند دائماً باید به این موضوع بیاندیشند و خود را در دو حوزه؛ حفاظت از آثاری که از گذشته بجای مانده و ساخت آثاری جدید با دانش امروز و تجربه دیروز با در نظر گرفتن پیشینه سرزمین ایران و البته مقاوم در برابر زلزله آماده کنند.
شهردار تهران در ادامه تصریح کرد: عمده روستاهای ایران با سازه‌های رسین شکل پیدا کرده‌اند که بسیار آسیب پذیرند و در این زمینه اگر الگوهایی را پیدا کنیم که در عین رعایت معماری بومی مقاوم سازی در برابر زلزله داشته باشند بسیار مهم و مؤثر است.
او با اشاره به اقدامات صورت گرفته در حوزه حفاظت از آثار تاریخی بعد از زلزله بم خاطرنشان کرد: با وجود اقدامات صورت گرفته در این حوزه هنوز به یک روش صحیح دست نیافته‌ایم و دستگاه‌های متولی در دولت نیز هنوز نگاه جدی به این موضوع ندارند که از این رو الگوهای بومی به شدت در معرض خطر و آسیب هستند.
شهردار تهران با بیان این نکته که در مقیاس جهانی ۵۳ درصد جمعیت جهان در سازه‌های گلین زندگی می‌کنند و ۷۰ درصد آثار ثبت شده جهانی هم رسین هستند که همگی در خطر هستند تصریح کرد: در کشورهای غربی به دلایل مختلف از جمله کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و گرمایش زمین توجه بیشتری به این موضوع شده است.
وی در پایان تأکید کرد با توجه به حجم سازه‌های رسین در میراث فرهنگی کشور لازم است که مراکز تحقیقاتی در میراث فرهنگی و دانشگاه‌ها نسبت به این موضوع حساسیت بیشتری نشان داده و به این امر مهم و انتقال تجربیات در زمینه آن در ایران و جهان بپردازند.
