به نقل از ایمنا، بسیاری از محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در دوران پساکرونا، بسیاری از ساختمان‌ها که در کاربری اصلی خود کم‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند، به مکان‌هایی با کاربری متفاوت و یا حتی چندمنظوره تبدیل شوند تا از این طریق، کمبود فضاهای شهری به طور چشمگیری بهبود یابد. در قرن بیستم، گسترش بیماری‌هایی مانند سل، شبه حصبه، فلج اطفال و آنفلوآنزای اسپانیایی منجر به بهبود طراحی شهری، پاکسازی زاغه‌ها، اصلاح قانون تصدی، مدیریت مواد زائد و ظهور مدرنیته شد.
بدیهی است که ویروس کرونا نیز، همچون پاندمی‌های گذشته جهان را متحول خواهد کرد و طراحی شهری را تحت تأثیر قرار خواهد داد. البته بسیاری از تغییرات نظیر پیاده‌راه‌سازی‌ها، ترویج دوچرخه‌سواری و گسترش فضاهای سبز هم‌اینک نیز در حال اتفاق است اما سرنوشتی متفاوت در پیش روی انسان پساکرونا خواهد بود.
با افزایش انتشار ویروس کرونا و کمبود تخت‌های بیمارستانی، نیاز به احداث سریع سازه‌ها به یک ضرورت تبدیل شد. معماران شهری در بسیاری از نقاط دنیا به سرعت سازه‌هایی پیش‌ساخته احداث کرده و از آن‌ها به عنوان مکان‌هایی برای بستری بیماران مبتلا به کرونا، مراکز قرنطینه، مکان‌هایی برای انجام تست کرونا و اسکان موقت افراد بی‌خانمان بهره گرفته‌اند. یکی از بهترین مزایای این سازه‌های مدولار یا پیش‌ساخته قابلیت جابه‌جایی آن‌ها است که به مقامات محلی یک شهر امکان استفاده از آن‌ها در مناطقی با بیشترین نیاز را می‌دهد.
بدیهی است که حداقل دو سال زمان لازم است تا یک بیمارستان، آن هم در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، ساخته شود اما در ماه فوریه، معماران توانستند تنها پس از گذشت دو هفته، با استفاده از سازه‌های پیش‌ساخته، یک بیمارستان هزار تخت‌خوابه و یک مرکز درمانی با ظرفیت هزار و ۶۰۰ بیمار کرونایی در کلانشهر ووهان، مرکز ظهور بیماری کووید -۱۹، احداث کنند. امروزه بسیاری از شهرهای جهان مملو از مراکز درمانی پیش‌ساخته است که با تغییر نرخ ابتلاء به ویروس کرونا در یک منطقه، مکان آن‌ها به طور مرتب جا به جا می‌شود.
ویروس کرونا اهمیت مراکز پیش‌ساخته را بیش از پیش آشکار کرد و پیش‌بینی می‌شود که در آینده، ساخت و سازهای مدولار از محبوبیت بسیار بیشتری در میان برنامه‌ریزان شهری و خود مردم برخوردار شود.
استفاده مجدد سازگار به فرآیند استفاده دوباره از یک ساختمان موجود برای هدفی غیر از آنچه در ابتدا ساخته شده یا برای آن طراحی شده است، اشاره دارد. استفاده مجدد تطبیقی یک استراتژی مؤثر برای بهینه‌سازی عملکرد عملیاتی و تجاری دارایی‌های ساخته شده به شمار می‌رود.
شهرهای آمریکایی در دوران کرونا از این استراتژی، به بهترین شکل ممکن بهره گرفته‌اند؛ به عنوان مثال، مرکز گردهم‌آیی Javits در نیویورک به بیمارستانی با ظرفیت پذیرش دو هزار و ۹۰۰ بیماری تبدیل شده، یک بیمارستان سه هزار تخت‌خوابه جای سالن کنفرانس قدیمی نئواورلئان را گرفته و ساختمان معروف McCormick در شیکاگو به محلی برای بستری بیماران مبتلا به کووید -۱۹ تبدیل شده است.
در همین راستا، بسیاری از محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در دوران پساکرونا، بسیاری از ساختمان‌ها که در کاربری اصلی خود کم‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند، به مکان‌هایی با کاربری متفاوت و یا حتی چندمنظوره تبدیل شوند تا از این طریق، کمبود فضاهای شهری به طور چشمگیری بهبود یابد.
